COVID-19 บทสรุปชีวิตในหลายเดือนที่ผ่านมา

COVID-19 มันก็เริ่มต้นมาตั้งแต่ปลายๆปี 2019 เนอะ แต่ก็มาหนักเอามากๆจนรัฐบาลต้องสั่งปิดสถานที่ทำงาน ให้คนทำงานจากบ้านบ้าง ออยเองก็มีสตูดิโอโยคะ ที่ต้องปิดลงแบบไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลย จำได้ว่าวันแรกที่ปิดคือ 18 มี.ค. 2020

ไงต่อละ ไม่เคยเลยชีวิตนี้ที่จะต้องอยู่บ้าน ไปไหนก็ไม่ได้ สอนก็ไม่ได้ การปรับตัวอย่างแรกของออยเลยคือ การสอนนักเรียนผ่าน Zoom เพราะเราต้องการให้นักเรียนยังสามารถฝึกได้อยู่ ถึงแม้เราจะไม่สามารถไปจับ ไปเจอเค้าได้ก็ตาม แต่ก็นะ เวลามันก็มีเหลือเยอะ เพราะปกติเราก็ต้องเสียเวลาไปกับการเดินทางไปกลับเพื่อสอน ไหนจะฝึกอีก พออันนี้ฝึกอาบน้ำ ก็ไม่มี ไม่ต้องไปไหนละ กิจกรรมที่เสริมเข้ามาก็คือการปลูกต้นไม้มากขึ้น การเรียนวาดรูป การเรียนภาษาจีน อันนี้เราก็ทำไปในแต่ละวัน ไม่ได้มีอะไรมาก ได้ดูแลสามีมากขึ้น เพราะตัวเค้าเองก็ไปทำงานไม่ได้เช่นกัน

ทีนี้มันมามีจุดเปลี่ยนตอนต้นเดือนเม.ย.นี้หละ ที่ต้องเดินทางไปอเมริกากระทันหัน ใจจริงไม่ได้อยากไป แต่เป็นธุระสำคัญของครอบครัวที่เราก็ยินดีที่จะไป เพราะถ้าเราไม่ไป ก็ไม่รู้สามีจะได้กลับมาเมื่อไหร่ ปรากฎว่าพอไปแล้ว ทีนี้ก็กลับไม่ได้หลายเดือนเลย อยู่ที่นู้นคือยังดีที่บ้านมีพื้นที่ให้เราออกไปเดินเล่นได้ ขี่จักรยาน วิ่งตามทางใกล้ๆภูเขา ออกไปเดินป่าเพราะว่าบ้านอยู่ใกล้อุทยานแห่งชาติ (Grand Teton National Park) จะออกไปข้างนอกก็แค่ไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตมาทำอาหารเท่านั้น  แล้วก็ไปลองเรียนปั้นดินมาด้วยก่อนช่วงจะกลับบ้าน ได้ไปขี่ม้ารอบๆบ้าน ปลูกต้นไม้ ปลูกพวกสมุนไพรต่างๆ แต่ที่เด็ดสุดๆเลย คือการทำอาหาร ทำไมนะเหรอ? เพราะออยไม่เคยทำให้ใครทานมาก่อน!!! บอกเลยไม่กล้า เพราะเป็นคนทานง่าย อะไรก็ทานได้ เลยไม่กล้าทำให้คนอื่นทาน แต่พอมานี้มีคนเยอะ 11 คนทั้งหมดรวมออยด้วย เค้าเลยมีจัดตารางให้สลับกับทำเป็นทีม

ไงหละทีนี้ กล้า ไม่กล้า ก็ต้องทำละ แถมทำให้คนเยอะๆอีก ลุ้นทุกวัน ที่ต้องทำ คิดเมนูนี้เครียดมาก กลัวทำไม่อร่อย แต่ก็ผ่านมาได้ และเอาจริงๆมันก็เพิ่มความมั่นใจให้เรามากขึ้นด้วย แม่ของสามีก็สอนออยหลายๆอย่าง ทั้งอาหารฝรั่ง ทั้งขนม มันก็สนุกไปอีกแบบดี นอกจากนี้ก็มีทำงานบ้าน ซักผ้า จัดบ้าน เหมือนเราแทบจะกลายมาเป็นแม่บ้านไปเลย ก็รู้สึกว่าเป็นอีกประสบการณ์นึงที่ไม่เคยคิดว่าจะได้มาทำอะไรแบบนี้เลยจริงๆ ปกติเป็นคนทำงานตลอดเวลา ไม่เคยเป็นแม่บ้าน ทำให้เข้าใจเลยว่า ใครเป็นแม่บ้านนี้ ถ้าไม่มีผู้ช่วย เหนื่อยมากกกกก ขอยอมกลับไปทำงานดีกว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า

นอกจากเรื่องที่ต้องกลายมาเป็นแม่บ้านแล้วนั้น ปกติออยจะต้องฝึกโยคะเป็นประจำเกือบทุกวัน มันเหมือนเราตื่นมาต้องแปรงฟันไปแล้ว แต่ตอนที่มาอเมริกา ตอนนั้นอากาศเย็นมาก หิมะยังตก ฝึกได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แล้วพออากาศเริ่มเย็นน้อยลง ช่วงนั้นคนในบ้านก็เริ่มเยอะ พื้นที่จะฝึกก็หาได้ยาก ประกอบกับอากาศข้างนอกที่ดี ออยก็เลยเปลี่ยนไปวิ่ง ไปปั่นจักรยานแทน ทั้งๆที่ปกติ ออยจะไม่ชอบวิ่งเลยแม้แต่นิดเดียว

ที่จะพูดก็คือว่า เหมือน COVID-19 ได้สอนให้ออยกลับมามองสิ่งรอบตัวมากขึ้นกว่าเดิม กลับมาลองทำสิ่งต่างๆที่ตัวเองอาจจะชอบ หรือชอบ แต่ไม่มีโอกาส ไม่มีเวลาได้ทำ เพราะชีวิตที่ดำเนินไปทุกๆวันอย่างเร่งรีบ ทำให้เราไม่ได้มองย้อนกลับมาดูตัวเองว่า มีอะไรอีกมั้ย ที่ทำให้เรามีความสุข หรือมีอะไรอีกมั้ยที่จริงๆเราก็ชอบทำ การที่ไม่ได้ฝึกโยคะทุกวัน ก็สอนให้ตัวออยเองเลิกยึดติดกับอาสนะมากขึ้น ถามว่าฝึกแย่ลงมั้ย ตอบได้เลยว่าก็คงไม่ได้แม่นเท่าตอนฝึกทุกวัน แต่สิ่งที่แปลกคือมุมมองของการฝึกก็เปลี่ยนไปเลย สอนให้รู้ว่าโยคะมันช่วยให้เราสงบ รู้จักคิดถึงสิ่งต่างๆ และอาสนะช่วยให้เรามีเวลาสงบๆอยู่กับตัวเองจริงๆ มากกว่าคิดว่าวันนี้ต้องทำท่านี้ ท่านั้นให้ได้ สอนให้เราปล่อยวางในสิ่งที่เราอาจจะทำไม่ได้ ณ ขณะนั้นๆ สอนให้เรารู้ว่าบางทีหน้าที่ก็ต้องมาก่อนความต้องการของเราเอง จริงๆก็รู้สึกว่า ได้ทำหน้าที่ภรรยาที่ดีนะ ได้ดูแลแม่สามีด้วย ก็รู้สึกภูมิใจในระดับนึงแหละ

อยู่ไปอยู่มา เวลาล่วงเลยผ่านไปสี่เดือนกว่า ในที่สุดก็ได้โอกาสกลับบ้าน ใครอยากอ่านว่ากลับยังไง ขั้นตอนกลับของ Repatriation flight อ่านได้ที่นี้เลยนะคะ ออยออกจากที่อเมริกาวันที่ 21 ส.ค. มากักตัวที่โรงแรมต่อ ก็รอลุ้นวันต่อวันจริงๆว่าเราจะเป็นอะไรมั้ย แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้ครบ 14 วัน ทำเทสสองครั้งผ่าน ผลเป็น Negative ทั้งสองครั้ง เวลามาอยู่โรงแรมนี้หลังเทสแรกผ่าน ก็ออกไปข้างนอกได้ครั้งละชั่วโมงครึ่ง ออยก็พยายามออกไปเดิน ไปวิ่งเอาในที่ๆมี วิ่งไปทุกซอก ทุกมุม วิ่งวนไป พอเทสสองผ่าน ก็ไปริมสระน้ำได้ ก็เอาเสื่อโยคะไปฝึก

แป็บเดียวสองอาทิตย์ก็ผ่านไปแล้ว วันที่เขียน Blog นี้ก็เป็นวันสุดท้ายแล้ว พรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้วก็เลยอยากจะเก็บบันทึกความทรงจำอันนี้เอาไว้ เป็นปีที่แปลกประหลาดมาก แต่ก็ได้อะไรเยอะมากจริงๆ คิดว่าตัวเองโชคดีนะ ที่ไม่ได้ต้องลำบากเหมือนหลายๆคนช่วง COVID-19 และได้มีโอกาสทำอะไรต่างๆหลายอย่าง รู้ด้วยว่าก็มีคนลำบากกว่าเราอีกหลายคน และอาจจะไม่ได้มีโอกาสเหมือนเราแบบนี้ แต่ก็ขอบคุณที่ COVID-19 ที่สอนอะไรต่างๆให้ออยมากมาย ถึงเวลาที่ต้องกลับไปทำอีกหน้าที่ของเราแล้ว

#ชีวิตดำเนินต่อ #lifegoeson